ລຸງຄຳພັນ ພວກເຂົາເອີ້ນລາວວ່າເປັນນາຍພານປະຈຳ ບ້ານ ມາດົນ ແລ້ວ ປັດຈຸບັນເຖິງວ່າລາວຈະເຖົ້າແກ່ ແລ້ວກໍຕາມ ແຕ່ສຸຂະພາບຂອງລາວຍັງແຂງແຮງ ສາມາດຍ່າງຂຶ້ນພູລົງພູສອງສາມໜ່ວຍໂດຍ ບໍ່ຢຸດພັກຜ່ອນ, ລາວຍ່າງແບບ ນີ້ມາດົນແລ້ວ ແລະ ແຕ່ລະມື້ ແຕ່ລະອາທິດ ລາວກໍມີລາຍຮັບຈາກການ ຊອກຫາສັດປ່າມາຂາຍ ເຊິ່ງປົກກະຕິແລ້ວ ລາວສາມາດຂາຍສັດປ່າທີ່ຫາໄດ້ໂດຍທີ່ບໍ່ຈຳ ເປັນຕ້ອງເອົາໄປຕະຫລາດ. 
ລູກຊາຍຂອງລຸງຄຳພັນ ທີ່ຊາວບ້ານເອີ້ນວ່າ “ບັກພັນ” ມັນກໍບໍ່ສົນໃຈນຳວຽກບ້ານການເມືອງຫຍັງເລີຍ ແມ່ນແຕ່ຜູ້ສາວມັນກໍບໍ່ສົນໃຈ ທັງທີ່ມັນມີອາຍຸຍ່າງເຂົ້າເລກສາມແລ້ວ ມັນບໍ່ມີແມ່ ເພາະແມ່ມັນຕາຍແຕ່ຍັງນ້ອຍ ຍ້ອນໄປສັກເຂົ້າໄຮ່ ແລ້ວຖືກລະເບີດທີ່ຕົກຄ້າງຝັງໃນ ດິນຈົນຕົນໂຕລາວມຸ່ນອ໋ອບຍ໋ອບ. ເນື່ອງຈາກວ່າຄອບຄົວ ລຸງຄຳພັນບໍ່ມີນາ ແລະ ລາວ ບໍ່ຍອມເຮັດໄຮ່ຄືຊາວບ້ານເພິ່ນ ຍ້ອນອະດີດຝັງໃຈ ທັງສອງພໍ່ລູກຈຶ່ງຕ້ອງອາໄສການ ລ່າເນື້ອຫາປາເປັນກິດຈະວັດ ປະຈຳວັນ. 
ສອງພໍ່ລູກນີ້ ບໍ່ຄ່ອຍເຂົ້າກັນປານໃດດອກ ມື້ໃດພໍ່ເຂົ້າປ່າຫາລ່າ ສັດລູກພັດລົງນ້ຳຫາປາພວກເຂົາເຮັດທຸກວິທີທາງທີ່ຈະໄດ້ມາເພື່ອໄດ້ຂາຍ. ແຕ່ກອນ ການລ່າສັດຂອງລຸງພັນກໍໄປບໍ່ໄກຈາກບ້ານ ປານໃດ ແຕ່ດຽວນີ້ ຫລາຍເທື່ອທີ່ລາວອອກ ບ້ານ ລາວຕ້ອງໄດ້ນອນທາງກາງ ປ່າເປັນມື້ສອງມື້ ຫລື ຫລາຍກ່ວານັ້ນ ແລະ ຈາກການ ລ່າດ້ວຍການໃສ່ແຮ້ວ, ໃສ່ຫລ້ວງ,ໃສ່ກ່ວງ,ໃສ່ຄ່ານ,ໃສ່ກະຕໍ່າ…ແບບເດີມໆແລ້ວດຽວນີ້ ນອກຈາກ ໃຊ້ອາວຸດ ປະເພດປືນ ລາວກຍັງໃຊ້ຢາພິດ ປະເພດນ້ຳກົດກ້ອນເບືອສັດນຳອີກ.
ສ່ວນລູກຊາຍ“ບັກຄຳພັນ” ມັນກໍບໍ່ ທຳມະດາເໝືອນ ເກົ່າ ແຕ່ກ່ອນມັນຫາປາສ່ວນໃຫຍ່ ກໍໃຊ້ເບັດໃຊ້ມອງ ແຕ່ດຽວນີ້ ມັນໄປຫາປາ ບໍ່ເຫັນຮອດມັນ ເອົາເບັດຫລືມອງຕິດມືໄປເໝືອນແຕ່ ກ່ອນ ກໍບໍ່ຮູ້ວ່າມັນຫາປາໄດ້ດ້ວຍວິທີໃດ ບາງມື້ເຫັນມັນເປ້ປາມາຂາຍໃຫ້ ຊາວບ້ານ ຊາວບ້ານເອງກໍແຫ່ກັນຊື້ ແລະ ນັບມື້ຂີ້ຄ້ານຫາປາກິນເອງ ມີຖ້າ ແຕ່ຖ້າຊື້ປາຂອງບັກຄຳພັນ. ຢູ່ໃນບ້ານກ່ອນນີ້ ຫລາຍຄົນກໍເລົ່າລືກັນກ່ຽວກັບສອງພໍລູກນີ້ວ່າພວກເຂົາມມີ ມົນເອີ້ນສັດມາຫາ ເພື່ອລ່າເອົາມາຂາຍ, ບາງຄົນກໍວ່າພວກນີ້ແມ່ນພວກມີ “ກໍລະວີກ” , “ສະເໜ່ຫອມຈັນ” ຕ່າງໆນາໆເອົາແຕ່ຜູ້ຊິເວົ້າຊິວ່າເຊິ່ງທັງໝົດ ນັ້ນຫາຫລັກຖານ ຫລື ຄວາມຈິງບໍ່ໄດ້ ວ່າພໍລູກນີ້ມີຈຸດພິເສດແນວໃດ ໃນເມື່ອຫລາຍຄົນໃນບ້ານ ຕ່າງກໍອອກ ປາກເວົ້າວ່າ: ດຽວນີ້ເຂດບ້ານຂອງເຂົາໃນນ້ຳບໍ່ມີປາ, ໃນປ່າບໍ່ມີສັດ ແມ່ນແຕ່ນົກອ້ຽງລ້ຽງຄວາຍບິນຜ່ານທົ່ງ ກໍຍັງບໍ່ເຫັນ….ແລ້ວພໍ່ລູກພວກນີ້ຊອກຫາມາໄດ້ແນວໃດ ?
ຂອບໃຈເຈົ້າຂອງບົດ “ສະດຸດຕາ ສາຍຮຸ່ງ”
ຂອບໃຈທຸກໆທ່ານທີ່ເຂົ້າມາອ່ານ.
No comments:
Post a Comment