ສຸກສັນວັນເກີດ....ແດ່ຄົນໄກ

ໂລກຈະກ້ວາງເທົ່າໃດ ກໍບໍ່ໄກດັ່ງທີ່ຄິດ

ກອນນີ້ຝາກແທນຄວາມຄິດຮອດເພື່ອນມິດຊາວລາວທີ່ຢູ່ແດນໄກ

ແຖມໃຫ້

ຂອບໃຈທີ່ອ່ານ

ຊິເລົ່າເລື່ອງຂອງ “ ໄກ່ໃຫຍ່ ” ໃຫ້ຟັງ

ຊ້ອຍຫາກໍກັບມາແຕ່ໄປສົ່ງຊະການນ້ອງຊາຍຂອງແຟນ ທີ່ຫາກໍເສຍຊີວິໄປເມື່ອຄືນວານນີ້ຍ້ອນເຫດການ ທີ່ຄາດຄາດບໍ່ເຖິງ່ວາມັນຈະຮຸນແຮງປານນີ້…ຕາມທີ່ແຟນຂອງຂ້ອຍເລົ່າສູ່ຟັງ “ໄກ່ໃຫຍ່” ນອງຊາຍຂອງ ລາວເປັນ ຄົນບໍ່ມັກປາກ ແຕ່ເມື່ອໄດ້ປາກແລ້ວມັນກໍບໍ່ຄ່ອຍມ່ວນ, ມັນໄປຫລິ້ນໄປທ່ຽວຕາມພາສາໄວລຸ້ນ ໃນບາງໂອກາດທີ່ ມັນມັກໃຫ້ເຫດຜົນໄດ້ເຊັ່ນ ໄປວັນເກີດໝູ່, ໄປເບິ່ງຮູບເງົາໃນບາງວັນເສົາ ຫລື ອາທິດ ທີ່ມັນວ່າມີຣູບເງົາຕ່າງປະ ເທດມາສາຍທີ່ສູນການຄ້າ ຫລື ດົນໆມັນກໍໄປທ່ຽວແບບປິກນິກ(Picnic) ກັບໝູ່ໆຂອງມັນຄັ້ງໜຶ່ງ.

ນັບແຕ່ມັນເຂົ້າຮຽນຢູ່ ມ໖ (ປິນີ້) ມານີ້ມັນປະກົດມີບາງຢ່າງປ່ຽນໄປ ແຕ່ໄທເຮືອນກໍບໍ່ຄ່ອຍສົນໃຈເທົ່າໃດ ເພາະພວກເຮົາຖືວ່າມັນເປັນກົດເກນຂອງໄວລຸ້ນ ປະມານສອງເດືອນຫລັງຈາກເຂົ້າຮຽນ ມັນອອດ ອ້ອນໃຫ້ພໍ່ແມ່ ຊື້ລົດຄັນໃໝ່ໃຫ້ ມັນບອກວ່າລົດຄັນທີ່ໃຊ້ຢູ່ຫັ້ນໝູ່ຂອງມັນບອກວ່າເຊີຍຫລາຍ ແລະ ບໍ່ໃຫ້ຮ່ວມກຸ່ມແລ້ວ ແມ່ນແຕ່ ຈອດລົດໃນໂຮງຮຽນມັນກໍເຄີຍເວົ້າວ່າ ໝູ່ຂອງມັນຫັ້ນບໍ່ຍອມໃຫ້ຈອດລົດ ຢູ່ໃກ້ ຖ້າມັນບໍ່ຊື້ລົດໃໝ່ຄືກັບເຂົາ ແລະ ຈະບໍ່ຍອມຮັບເປັນໝູ່ນຳອີກ…ຍ້ອນອີຕົນລູກແມ່ຈຶ່ງຕົກລົງຊື້ລົດຄັນໃໝ່ຕາມທີ່“ໄກ່ໃຫຍ່” ຕ້ອງການໃຫ້ ມື້ທີ່ເອົາ ລົດອອກຮ້ານນັ້ນ ເບິ່ງມັນມີຄວາມສຸກເອົາແທ້ໆ ສ່ວນແມ່ເຮັດໜ້າແຈ່ວແລ່ວຍ່າງໂຕປານຊິປິວເຂົ້າໃນເຮືອນ ເຊິ່ງ ເປັນເວລາດຽວກັນ ກັບສຽງເອີ້ນຈາກ“ໄກ່ໃຫຍ່”ວ່າໄປລອງລົດກ່ອນເດີ້….ແລ້ວມັນກໍເລັັ່ງລົດອອກໄປ ລືມໃສ່ ຮອດໝວກກັນກະທົບ….

ສັງເກດເຫັນວ່ານັບແຕ່ມື້ນັ້ນເປັນຕົ້ນມາ “ໄກ່ໃຫຍ່” ມີການປ່ຽນໄປເໝືອນກັບວ່າມັນມີວຽກຫລາຍ ເອົາແທ້ໆ ບາງມື້ກໍບອກແມ່ວ່າມື້ນີ້ມີເຕະບານນັດສຳຄັນຂາດບໍ່ໄດ້, ຄືນນີ້ຕ້ອງກັບເດິກ ເພາະຮຽນເພີ່ມ ເພາະ ໃກ້ສອບເສັງແລ້ວ, ມື້ນີ້ຈະກັບບ້ານຊ້າ ເພາະຈ້າງອາຈານສອນພິເສດ….ສ່ວນແມ່ກໍໄດ້ແຕ່ ຫົວປິ່ນນຳການຊອກ ຫາເງິນເພື່ອໃຫ້ລູກເປັນຄ່າຮຽນ…

ແຟນຂ້ອຍເວົ້າໃຫ້ຟັງ່ວາ ມື້ໜຶ່ງ ຫລັງຈາກທີ່ “ໄກ່ໃຫຍ່” ອອກເຮືອນໄປ ເຊິ່ງເວລານັ້ນລາວເບິ່ງໂທລະພາບ ຢູ່ກໍໄດ້ຍິນສຽງແມ່ຈົ່ມແຮງໆວ່າ ຫ້ອງ “ໄກ່ໃຫຍ່”  ຈັ່ງແມ່ນຮົກເຮື້ອປານຮັງໜູ ແລະ ມີກິ່ນເໝັນອັບ ເໝັນຄວັນຢາ ຈົນຊິສະມັກ ເຊິ່ງຜ່ານມາບໍ່ເຄີຍເປັນແບບນີ້ມາກ່ອນ…ການຈົ່ມຂອງແມ່ມັນໄດ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍ ຄິດເໝືອນມີລາງສັງ ຫອນບອກວ່າ: “ໄກ່ໃຫຍ່” ມັນມີພຶດຕິກຳທີ່ບໍ່ສົມປະສົງແລ້ວ, ການກັບເຮືອນ ເດິກໆດື່ນໆຂອງມັນໂດຍທີ່ຂ້ອຍ ແລະ ແມ່ເອງບໍ່ຄ່ອຍໃສ່ໃຈນັ້ນມັນອາດເປີດຊ່ອງທາງໃຫ້“ໄກ່ໃຫຍ່” ປ່ຽນພຶດຕິກຳ….ແລະ ຈາກມື້ນັ້ນມາແຟນ ຂອງຂ້ອຍກໍພະຍາຍາມທີ່ຈະບອກແມ່ ແຕ່ແມ່ກໍບໍ່ເຊື່ອວ່າມັນ ຈະເປັນໄປໄດ້ ເພາະ “ໄກ່ໃຫຍ່” ເຄີຍເປັນນັກຮຽນດີ, ມີຄຸນສົມບັດ ຈົນຖືກຍົກຍ້ອງມາແລ້ວຕອນຢູ່ ມ໔.

ແລ້ວມື້ທີ່ທຸກຄົນບໍ່ຄາດຄິດກໍມາເຖິງ ເມື່ອສຽງໂທລະສັບດັງຄັ້ງແລ້ວຄັ້ງເລົ່າຕອນສີ່ໂມງເຊົ້າ ແລ້ວແຟນ ຂອງຂ້ອຍເອງນີ້ລະ ອົດທົນຕໍ່ສຽງດັງຂອງໂທລະສັບນັ້ນບໍ່ໄຫວຈຶ່ງອອກມາຮັບໂທລະສັບທີ່ຫ້ອງຮັບແຂກ ທຳອິດ ຄິດວ່າພໍ່ທີ່ໄປວຽກຕ່າງ ແຂວງນັ້ນໂທມາໃຫ້ໄປຮັບຢູ່ຄິວລົດ ແຕ່ມັນບໍ່ແມ່ນ…..ມັນເປັນໂທລະສັບ ທີ່ແຈ້ງມາ ຈາກໂຮງໝໍ ບອກວ່າ “ໄກ່ໃຫຍ່” ຕາຍແລ້ວ…ທຳອິດລາວບໍ່ເຊື່ອ ຟ້າວແລ່ນໄປໄຕ້ໄຟ ໄຂປະຕູ ເບິ່ງຫ້ອງຂອງ “ໄກ່ໃຫຍ່”….ຕອນນີ້ລະທີ່ລາວຕົກໃຈຈົນບອກບໍ່ຖືກ ແລະ ແມ່ ເມື່ອຮູ້ຂ່າວກໍເປັນລົມ ກ່ອນຈະຕັ້ງສະຕິໄດ້ ກໍໃຊ້ເວລາເກືອບຊົ່ວໂມງ.

ມາຮູ້ທີຫລັງວ່າ: “ໄກ່ໃຫຍ່” ກາຍເປັນບຸກຄົນສຳຄັນຂອງແກ໋ງ“….” ເຊິ່ງແຜ່ອິດທິພົນດ້ວຍການທ້າຊິ້ງລົດ ແລະ ຍາດດສາວເຂົ້າມາຮ່ວມກຸ່ມ ແລະ ທ້າລັກເອົາຊັບສົມບັດທີ່ມີຄ່າກ່ວາມາໃຫ້ກຸ່ມເພື່ອການໃຊ້ຈ່າຍ, ຫລິ້ນກິນ ຟຸມເຟືອຍ….ມື້ນີ້ໂຊກບໍ່ເຂົ້າຂ້າງ ເມື່ອການແຂ່ງລົດຊິງສາວ ໄດ້ກ້າວເຖິງການຂີ່ລົດໃຊ້ດາບ ໄລ່ຟັນກັນກັບຄູ່ຕໍ່ສູ້ ຈົນ“ໄກ່ໃຫຍ່” ຖືກຟັງທີ່ກົກແຂນຂ້າງຊ້າຍກ່ອນລົດຈະເສຍຫລັກລົ້ມຖະໄຫລລົງ…ຈົນເຖິງແກ່ຊີວິດ..

ບັກເພັດ ຫລື ບັກເຜດ....ແທ້ຫວະ ?

ເປັນຫຍັງຄົນເຮົາ “ກິນເຂົ້າຜ່າຫົວໃຈຄືກັນ ມັນຄືບໍ່ຄືກັນ” ຄຳເວົ້ານີ້ ຂ້ອຍເຄີຍໄດ້ຍິນພໍ່ລຸງ “ທອງປັນ” ເວົ້າເປັນປະຈຳ ໂດຍສະເພາະມື້ໄດມີໝູ່ເກົ່າເພື່ອນແກ່ມາຫລິ້ນກິນເຫລົ້ານຳ….ຄວາມຈິງແລ້ວ ພໍ່ລຸງ“ທອງປັນ” ລາວມີລູກຫລາຍຄົນເຕີບ ແຕ່ລະຄົນກໍໃຫຍ່ຈົນເປັນຄອບເປັນຄົວແລ້ວລະ ແຕ່ອັນທີ່ລາວມັກຈົ່ມໃຫ້ຫລາຍກ່ວາ ເພິ່ນແມ່ບັກເພັດ ເຊິ່ງຫລາຍຄົນມັກເວົ້າໃຫ້ມັນວ່າ “ບັກເຜດ”. 

ບັກເພັດ ຫລື ວ່າ “ບັກເຜດ” ນີ້ ຕອນຍັງນ້ອຍນີ້ມັນເປັນເດັກທີ່ສະຫລາດ ຊ່າງເວົ້າຊ່າງວ່າ ຕອນອ້າຍ ມັນຮຽນຢູ່ ປ໓ ມັນເຂົ້າ ປ໑ ແຕ່ບາດອ້າຍມັນຮຽນຢູ່ ປ໕ ມັນຮຽນຢູ່ ປ໔ ມັນຮຽນ ແລະ ເສັງຂ້າມຫ້ອງ ໄດ້ວ່າຊັ້ນ ສາອັນຄວາມເກັ່ງຂອງມັນນັ້ນນະ…ຕອນທີ່ຮຽນມັດທະຍົມ - ອຸດົມສອງອ້າຍນ້ອງນີ້ ກໍຮຽນ ໄລ່ຫ້ອງກັນໄປ ແບບ ສະບາຍໆ ເພາະທັງອ້າຍທັງນ້ອງຕ່າງກໍຮຽນເກັ່ງ…ພາຍຫລັງຈົບອຸດົມແລ້ວອ້າຍພໍ່ ໃຫ້ໄປຮຽນຢູ່ໂຮງຮຽນກ່ຽວ ກັບກົນຈັກການກະເສດນີ້ລະ ຫລັກສູດ ໓ ປີ, ສ່ວນນ້ອງ ມັນກໍເກັ່ງເສັງເອົາທຶນ ເຂົ້າມະຫາວິທະຍາໄລໄດ້ຮຽນ ກ່ຽວກັບການບໍ ລິຫານໂຮງ ແຮມ ຫລື ທ່ອງທ່ຽວນີ້ລະ ແລະ ຕອນນີ້ລະທີ່ ຂ້ອຍຄິດວ່າ ເດັກສອງຄົນນັ້ນມີອັນຂັດ ແຍ່ງກັນ ເພາະ ພໍ່ມັນກໍມັກ ມາຈົ່ມເຈັບຫົວຍ້ອນຫາເງິນ ສົ່ງລູກ ຮຽນ…ລາວຄົງໝົດເງິນຫລາຍເຕີບນັ້ນລະກ່ວາລູກ ຊາຍທັງສອງ ຮຽນຈົບນັ້ນນະ….ຕອນທີ່ອ້າຍຂອງ “ບັກເຜດ” ຮຽນຈົບໃໝ່ ມັນມາຂໍອະນຸຍາດນຳພໍ່ຂໍເຮັດວຽກ ຢູ່ໃນເມືອງ ເປັນລູກຈ້າງ ຂອງຮ້ານແປງ ລົດແຫ່ງໜຶ່ງ ພໍນ້ອງຊາຍມັນໄດ້ຍິນ ມັນຫົວຂວັນອ້າຍຂອງມັນປານວ່າ ຫລັງຄາ ເຮືອນຊິເພີງນີ້ຕວາ…ມັນເວົ້າວ່າວຽກນີ້ຕໍ່າໆ ໂຕດຳໆ ບໍ່ມີອະນາຄົດ ບໍ່ຄືມັນທີ່ໄປໃສມາໃສກໍໃສ່ກາລະ ວັດ ມັດນັກໄທ(Necktie) ນຸ່ງເຄື່ອງງົດງາມ ເຮັດວຽກໃນຫ້ອງແອ…ສະບາຍ…ຕອນມັນເວົ້ານີ້ “ບັກເຜດ” ຍັງຮຽນ ບໍ່ທັນຈົບເທື່ອ. 

ຕອນນີ້ ໕ ປີຜ່ານໄປແລ້ວ ຜູ້ເປັນອ້າຍຫັ້ນກໍກັບມາຢູ່ບ້ານ ຕັ້ງອູ່ສ້ອອມແປງລົດ ນັບແຕ່ລົດຖີບ, ລົດຈັກ ລົດນ້ອຍ ລົດໃຫຍ່ ຄັນບໍ່ເພພິລຶກພິໂລ ມັນແປງໄດ້ ຊາວບ້ານຫລາຍຄົນດີໃຈນຳມັນ ເພາະຊາວບ້ານ ບໍ່ໄດ້ເອົາ ລົດໄປແປງໄກ ດຽວນີ້ ມັນປຸກເຮືອນເປັນຂອງຕົນເອງ ແລະ ມີລົດກະບະເກົ່າໆຄັນໜຶ່ງ ແລ່ນນຳ ບ້ານນຳເມືອງເພິ່ນ ສ່ວນໃຫຍ່ກໍແລ່ນວຽກສ້ອມແປງຂອງມັນນັ້ນລະ ຫລາຍເທື່ອລົດຊາວບ້ານເພຢູ່ປ່າພຸ້ນ ມັນກໍນຳໄປແປງ ດຽວນີ້ ຫລານຊາຍຂ້ອຍຄົນໜຶ່ງກໍໄດ້ຝາກເຮັດວຽກນຳມັນນີ້ລະ….ສ່ວນ“ບັກເຜດ” ມັນກໍຮຽນຈົບໄດ້ເກືອບສາມປີແລ້ວ ຍັງບໍ່ມີວຽກທີ່ຈະເຮັດເປັນຫລັກເປັນຖານ ມີແຕ່ຊອກເລື່ອງມາຜານມູນ ມັງຂອງພໍ່ມັນ ປີກ່ອນຫັ້ນພໍມັນກໍໄດ້ຂາຍ ດິນນາຕອນໜຶ່ງ ເພື່ອໄປແຕ່ງເມຍໃຫ້ມັນຢູ່ໃນເມືອງພຸ້ນ…ພໍ່ຂາຍດິນບໍ່ພໍ ອ້າຍມັນນກໍໄດ້ຊ່ວຍຫລາຍເຕີີບຫັ້ນລະ. 

ຫວ່າງສອງສາມມື້ມານີ້ ລຸງ“ທອງປັນ” ລາວຄົງອຸກໃຈນັ້ນລະ ນັ່ງກອ໊ກເຫົ້າຂາວຄົນດຽວ ທັງອອກປາກ ຈົ່ມຈົນຊາວບ້ານໄດ້ຍິນນຳວ່າ: “ບັກເຜດ” ມັນໂທລະສັບມາຂໍໃຫ້ພໍ່ມັນຊອກເງິນໄປໃຫ້ມັນອີກຫລາຍລ້ານ ມັນວ່າ ມັນເປັນໜີ້ທະນາຄານ ຍ້ອນຍືມເງິນມາແລ່ນເອກະສານໄປເຮັດວຽກຢູ່ຕ່າງປະເທດ ແລ້ວຖືກ ເຂົາຕົ້ມ. ລຸງທອງປັນ ເອງລາວຄົງອຸກໃຈບໍ່ໜ້ອຍ ເພາະສອງສາມເດືອນກ່ອນ ກໍໄດ້ຂ່າວວ່າ ນາອີກຜັ່ນ ໜຶ່ງທີ່ລາວວ່າຈະຮັກສາໄວ້ໃຫ້ ຫລານ ລູກ“ບັກເຜດ” ນັ້ນລະ ຕ້ອງໄດ້ຂໍຮ້ອງໃຫ້ຜູ້ເປັນອ້າຍສ້ວຍເອົາ ຍ້ອນເອົາເງິນນັ້ນໄປເຮັດງານຜູກແຂນ ອອກກຳໃຫ້ເມຍ ແລະ ລູກຜູ້ທຳອິດຂອງ“ບັກເຜດ” ນັ້ນລະ…ອ້າຍມັນກໍຈັ່ງແມ່ນໃຈດີ ເອົາເງິນໃຫ້ແລ້ວບໍ່ພໍ ຍັງເອົາເຂົ້າໄປສີໄດ້ເຂົ້າສານຫລາຍເປົາໃສ່ລົດກະບະເກົ່າໆ ຂອງມັນໄປສົ່ງ“ບັກເຜດ” ຮອດເມືອງພຸ້ນ… 

ມາຮອດທຸກມື້ນີ້ ເຖິງວ່າລຸງທອງປັນຈະຮູ້ວ່າ ໂຊກວາດສະໜາຂອງຄົນ ເຮົາແຂ່ງຂັນກັນບໍ່ໄດ້ກໍຈິງ ແຕ່ລາວ ເອງກໍອົດທີ່ຈະກຸ້ມໃຈ ເຫລືອໃຈ ບໍ່ໄດ້ຍ້ອນ ເປັນຫຍັງຄົນເຮົາຈຶ່ງຕ້ອງເລືອກແຕ່ສິ່ງດີໆໃຫ້ກັບຕົນເອງ, ຢາກໄດ້, ຢາກມີ…ແຕ່ບໍ່ຍອມເຮັດ ໂດຍຍາມໃດກໍຫາແຕ່ຖົງຢາມາແກ້ ວ່າ ວຽກນັ້ນບໍ່ສົມກັບຕົນເອງ…ວຽກບໍ່ສົມ ຫລື ຂີ້ຄ້ານກັນແທ້…. ທຸກເທື່ອທີ່ລຸງທອງປັນເລີ່ມຊຶມເຫລົ້າ ລາວມັກລະບາຍອອກມາ ແນວນີ້ລະ.

(ຂອບໃຈທີ່ອ່ານ)