ລຸງຄຳ ແລະ ປ້າແສງກໍແມ່ນຄອບຄົວໜຶ່ງທີ່ພົບບັນຫາທີ່ໜ້າເຫັນໃຈຈາກການຄ້າມະນຸດ. ເລື່ອງລາວທັງໝົດມັນເລີ່ມຈາກລູກສາວນ້ອຍຂອງລາວທີ່ກຳລັງຮຽນຢູ່ມັດທະຍົມສີ່ ທີ່ມີຄວາມຕ້ອງການວັດຖຸສິ່ງຂອງທີ່ໄວໜຸ່ມກຳລັງນິຍົມ ໂດຍສະເພາະແມ່ນລົດຈັກ, ໂທລະສັບ ຫລຸ້ນໃໝ່ທີ່ຫລາຍຄົນມີໃຊ້...
ນາງນ້ອຍ ຫລື ນ້ອຍ ເປັນສາວສາວນ້ອຍທີ່ຍັງຮຽນຢູ່ມັດທະຍົມຕົ້ນ ເປັນຄົນທີ່ມີນິດໄສແຕກຕ່າງຈາກ ຫລາຍຄົນໃນຫລຸ້ນດຽວກັນ…ມື້ໃດບໍ່ໄປໂຮງຮຽນກໍແມ່ນໄປລ້ຽງງົວ-ລ້ຽງຄວາຍຈົນຜູ້ຊາຍຫລຸ້ນລາວຄາວດຽວ ກັນເອີ້ນມັນວ່າ: “ບັກ ຫ ນ້ອຍ”….ແຕ່ນາງນ້ອຍກໍບໍ່ສົນໃຈໃນການເອີ້ນຂອງພວກເຂົາ.
ມື້ວານນີ້ “ນາງນ້ອຍ” ກັບມາບ້ານດ້ວຍສີໜ້າບໍ່ຊື່ນບໍ່ບານ ເພາະວັນນີ້ອີ່ແສງມັນເອົາໂທລະສັບໜ່ວຍງາມ ມາໃຫ້ມັນເບິ່ງ ແລະ ອວດສັບພະຄຸນວ່ານອກຈາກອາໂຫລຫາກັນໄດ້ແລ້ວຍັງ “ສາມາດຟັງເພງ, ຖ່າຍຮູບນິ້ງ ຮູບເໜັງໄດ້”….ເຖິງວ່າຕົນເອງຢາກໄດ້ຈົນໃຈຈະຂາດກໍຕາມ ນ້ອຍກໍຮູ້ດີວ່າ ຕົນເອງບໍ່ມີປັນຍາຫາເງິນມາຊື້ໄດ້… ໃນເວລາທີຍ່າງກັບຈາກໂຮງຮຽນນັ້ນເອງ “ບັກໂຕ່” ເຊິ່ງເປັນຄົນບ້ານດຽວກັນມັນຂີ່ລົດຈັກຄັນໃໝ່ແລ່ນກາຍ ທັງບີບແກໃສ່ຈົນນາງຕື່ນ ກໍໄດ້ມາອວດສັບພະຄຸນຂອງລົດວ່າ ລົດຄັນນີ້ພໍ່ມັນຫາກໍ່ຊື້ມາໃຫ້ທຽວໂຮງຮຽນ, ມັນວ່າ ໃນບ້ານນີ້ບໍ່ມີໃຜຊື້ມາໃຊ້ເທື່ອເພາະມັນເປັນຫລຸ້ນໃໝ່ລ້າສຸດ ປະຫຍັດນ້ຳມັນ, ທົນທານ, ງາມ…. ສິ່ງວ່ານີ້ມັນໂລດ ວົນໄປວົນມາຢູ່ ໃນມະໂນນຶກຂອງນາງນ້ອຍ….
ມື້ນີ້ ຕອນທີ່ກັບຈາກການໄປຊອກໜໍ່ໄມ້ ອີ່ນາງແສງ ໝູ່ຂອງນ້ອຍຍິ່ງເວົ້າຊັກຊວນລາວວ່າ ຈະໃຫ້ລາວ ໄປເປັນເພື່ອນໃນການໄປເຮັດວຽກ….ແສງເວົ້າກັບນ້ອຍວ່າ: ລາວຄົງບໍ່ຮຽນຕື່ມອີກແລ້ວ ເພາະພໍແມ່ກໍບໍ່ມີເງິນ, ປະການສຳຄັນ ລາວໄດ້ຮັບປາກກັບ “ ປ້າຕິມ” ຄົນໃນເມືອງໄວ້ແລ້ວວ່າ ຈະໄປເຮັດວຽກນຳລາວ ເພາະເຖິງແນວ ໃດ ລາວກໍຈ່າຍຄ່າຊື້ໂທລະສັບລ່ວງໜ້າໃຫ້ແລ້ວ ແລະ ຕໍ່ໄປຖ້າໄດ້ເຮັດວຽກກໍຈະຂໍໃຫ້ເພິ່ນຊື້ລົດຈັກລ່ວງໜ້າ ໃຫ້ຕື່ມອີກ….ນ້ອຍ ບໍ່ປາກເມື່ອແສງເວົ້າສິ່ງນີ້ສູ່ຟັງ ແຕ່ສ່ວນເລິກຂອງຫົວໃຈກໍບໍ່ຄັດຄ້ານຖ້າແສງຕ້ອງການໃຫ້ໄປ ເຮັດວຽກເປັນໝູ່ຢູ່ໃນເມືອງ ເພາະໂທລະສັບ, ລົດຈັກ….ແສງກໍຕ້ອງການຄືກັນ…ສ່ວນການຮຽນນ້ອຍເຫັນວ່າ ໃນບ້ານຂອງລາວບໍ່ມີແມ່ຍິງຄົນໃດຮຽນຈົບສູງໆ ມີວຽກເຮັດງານທຳອື່ນ ນອກຈາກເອົາຜົວ, ເຮັດໄຮ່ເຮັດນາ ຊຳຊາມື້ຊຳຊາວັນໄປເທົ່ານັ້ນ…
ແລະ ແລ້ວກໍສົມດັ່ງຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງປ້າ“ຕິມ” ເພາະສອງສາມມື້ຕໍ່ມາ ມີຍິງສາວລຸ່ນລາວຄາວດຽວກັບ ນາງນ້ອຍ ສາມ-ສີ່ຄົນ ຍອມຂຶ້ນລົດຕູ້ສີຂາວເດີນທາງເຂົ້າໃນເມືອງ ໂດຍທີ່ພວກເຂົາເລົ່ານັ້ນບໍ່ຮູ້ເລີຍວ່າ ຈຸດໝາຍ ປາຍທາງທີ່ແທ້ຈິງຂອງຕົນເອງນັ້ນຢູ່ທີ່ໃດ ?
ໜຶ່ງປີຫົກເດືອນຜ່ານໄປ…..ມີຊາຍແປກໜ້າສອງຄົນມາທີ່ບ້ານຂອງນ້ອຍ….ເຂົາເຈົ້າຖາມຫາພໍ່ຂອງລາວ ເຊິ່ງໄດ້ສ້າງຄວາມແປກໃຈບໍ່ນ້ອຍໃຫ້ແກ່ພໍ່ ແລະ ແມ່ຂອງນ້ອຍ…ຊາຍສອງຄົນນັ້ນແມ່ນພະນັກງານຈາກຫ້ອງ ການສະຫວັດດິການສັງຄົມເມືອງ ແລະ ໄດ້ແຈ້ງໃຫ້ພໍ່-ແມ່ຂອງນ້ອຍຮູ້ວ່າດຽວນີ້ທາງແຂວງເພິ່ນແຈ້ງມາວ່າ ມີໄທເຂດເຮົານີ້ລະຫລາຍຄົນ ໃນນັ້ນມີຄົນຊື່ນ້ອຍເຊິ່ງຢູ່ບ້ານນີ້ຄົນໜຶ່ງເຊິ່ງນາງຖືກຈັບສົ່ງມາແຕ່ຕ່າງປະເທດ ຖານເຂົ້າເມືອງຜິດກົດໝາຍ ແລະ ຖືກບັງຄັບ ຄ້າຂາຍປະເວນີ….ພວກເຂົາຈົ່ມວ່າ….ທໍລະມານຫລາຍ ຖືກເຂົາ ບັງຄັບທຸບຕີສາລະພັດ ບາດກັບບ້ານກໍບໍ່ມີເງິນຈັກອັດຕິດໄມ້ຕິດມືມາ ເຄື່ອງໜຸ່ງ ຂອງຖືກໍບໍ່ມີຈັກ ຢ່າງວ່າ ຊັ້ນເດ້...ຖ້າວ່າພ້ອມໃນການເດີນທາງ ພວກເຮົາຢາກໃໃຫ້ໄປຮັບຮອງເອົານາງກັບມາບ້ານ ສູ່ອ້ອມກອດຂອງພໍ່ແມ່ສາ…
ນາງນ້ອຍ ຫລື ນ້ອຍ ເປັນສາວສາວນ້ອຍທີ່ຍັງຮຽນຢູ່ມັດທະຍົມຕົ້ນ ເປັນຄົນທີ່ມີນິດໄສແຕກຕ່າງຈາກ ຫລາຍຄົນໃນຫລຸ້ນດຽວກັນ…ມື້ໃດບໍ່ໄປໂຮງຮຽນກໍແມ່ນໄປລ້ຽງງົວ-ລ້ຽງຄວາຍຈົນຜູ້ຊາຍຫລຸ້ນລາວຄາວດຽວ ກັນເອີ້ນມັນວ່າ: “ບັກ ຫ ນ້ອຍ”….ແຕ່ນາງນ້ອຍກໍບໍ່ສົນໃຈໃນການເອີ້ນຂອງພວກເຂົາ.
ມື້ວານນີ້ “ນາງນ້ອຍ” ກັບມາບ້ານດ້ວຍສີໜ້າບໍ່ຊື່ນບໍ່ບານ ເພາະວັນນີ້ອີ່ແສງມັນເອົາໂທລະສັບໜ່ວຍງາມ ມາໃຫ້ມັນເບິ່ງ ແລະ ອວດສັບພະຄຸນວ່ານອກຈາກອາໂຫລຫາກັນໄດ້ແລ້ວຍັງ “ສາມາດຟັງເພງ, ຖ່າຍຮູບນິ້ງ ຮູບເໜັງໄດ້”….ເຖິງວ່າຕົນເອງຢາກໄດ້ຈົນໃຈຈະຂາດກໍຕາມ ນ້ອຍກໍຮູ້ດີວ່າ ຕົນເອງບໍ່ມີປັນຍາຫາເງິນມາຊື້ໄດ້… ໃນເວລາທີຍ່າງກັບຈາກໂຮງຮຽນນັ້ນເອງ “ບັກໂຕ່” ເຊິ່ງເປັນຄົນບ້ານດຽວກັນມັນຂີ່ລົດຈັກຄັນໃໝ່ແລ່ນກາຍ ທັງບີບແກໃສ່ຈົນນາງຕື່ນ ກໍໄດ້ມາອວດສັບພະຄຸນຂອງລົດວ່າ ລົດຄັນນີ້ພໍ່ມັນຫາກໍ່ຊື້ມາໃຫ້ທຽວໂຮງຮຽນ, ມັນວ່າ ໃນບ້ານນີ້ບໍ່ມີໃຜຊື້ມາໃຊ້ເທື່ອເພາະມັນເປັນຫລຸ້ນໃໝ່ລ້າສຸດ ປະຫຍັດນ້ຳມັນ, ທົນທານ, ງາມ…. ສິ່ງວ່ານີ້ມັນໂລດ ວົນໄປວົນມາຢູ່ ໃນມະໂນນຶກຂອງນາງນ້ອຍ….
ມື້ນີ້ ຕອນທີ່ກັບຈາກການໄປຊອກໜໍ່ໄມ້ ອີ່ນາງແສງ ໝູ່ຂອງນ້ອຍຍິ່ງເວົ້າຊັກຊວນລາວວ່າ ຈະໃຫ້ລາວ ໄປເປັນເພື່ອນໃນການໄປເຮັດວຽກ….ແສງເວົ້າກັບນ້ອຍວ່າ: ລາວຄົງບໍ່ຮຽນຕື່ມອີກແລ້ວ ເພາະພໍແມ່ກໍບໍ່ມີເງິນ, ປະການສຳຄັນ ລາວໄດ້ຮັບປາກກັບ “ ປ້າຕິມ” ຄົນໃນເມືອງໄວ້ແລ້ວວ່າ ຈະໄປເຮັດວຽກນຳລາວ ເພາະເຖິງແນວ ໃດ ລາວກໍຈ່າຍຄ່າຊື້ໂທລະສັບລ່ວງໜ້າໃຫ້ແລ້ວ ແລະ ຕໍ່ໄປຖ້າໄດ້ເຮັດວຽກກໍຈະຂໍໃຫ້ເພິ່ນຊື້ລົດຈັກລ່ວງໜ້າ ໃຫ້ຕື່ມອີກ….ນ້ອຍ ບໍ່ປາກເມື່ອແສງເວົ້າສິ່ງນີ້ສູ່ຟັງ ແຕ່ສ່ວນເລິກຂອງຫົວໃຈກໍບໍ່ຄັດຄ້ານຖ້າແສງຕ້ອງການໃຫ້ໄປ ເຮັດວຽກເປັນໝູ່ຢູ່ໃນເມືອງ ເພາະໂທລະສັບ, ລົດຈັກ….ແສງກໍຕ້ອງການຄືກັນ…ສ່ວນການຮຽນນ້ອຍເຫັນວ່າ ໃນບ້ານຂອງລາວບໍ່ມີແມ່ຍິງຄົນໃດຮຽນຈົບສູງໆ ມີວຽກເຮັດງານທຳອື່ນ ນອກຈາກເອົາຜົວ, ເຮັດໄຮ່ເຮັດນາ ຊຳຊາມື້ຊຳຊາວັນໄປເທົ່ານັ້ນ…
ແລະ ແລ້ວກໍສົມດັ່ງຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງປ້າ“ຕິມ” ເພາະສອງສາມມື້ຕໍ່ມາ ມີຍິງສາວລຸ່ນລາວຄາວດຽວກັບ ນາງນ້ອຍ ສາມ-ສີ່ຄົນ ຍອມຂຶ້ນລົດຕູ້ສີຂາວເດີນທາງເຂົ້າໃນເມືອງ ໂດຍທີ່ພວກເຂົາເລົ່ານັ້ນບໍ່ຮູ້ເລີຍວ່າ ຈຸດໝາຍ ປາຍທາງທີ່ແທ້ຈິງຂອງຕົນເອງນັ້ນຢູ່ທີ່ໃດ ?
ໜຶ່ງປີຫົກເດືອນຜ່ານໄປ…..ມີຊາຍແປກໜ້າສອງຄົນມາທີ່ບ້ານຂອງນ້ອຍ….ເຂົາເຈົ້າຖາມຫາພໍ່ຂອງລາວ ເຊິ່ງໄດ້ສ້າງຄວາມແປກໃຈບໍ່ນ້ອຍໃຫ້ແກ່ພໍ່ ແລະ ແມ່ຂອງນ້ອຍ…ຊາຍສອງຄົນນັ້ນແມ່ນພະນັກງານຈາກຫ້ອງ ການສະຫວັດດິການສັງຄົມເມືອງ ແລະ ໄດ້ແຈ້ງໃຫ້ພໍ່-ແມ່ຂອງນ້ອຍຮູ້ວ່າດຽວນີ້ທາງແຂວງເພິ່ນແຈ້ງມາວ່າ ມີໄທເຂດເຮົານີ້ລະຫລາຍຄົນ ໃນນັ້ນມີຄົນຊື່ນ້ອຍເຊິ່ງຢູ່ບ້ານນີ້ຄົນໜຶ່ງເຊິ່ງນາງຖືກຈັບສົ່ງມາແຕ່ຕ່າງປະເທດ ຖານເຂົ້າເມືອງຜິດກົດໝາຍ ແລະ ຖືກບັງຄັບ ຄ້າຂາຍປະເວນີ….ພວກເຂົາຈົ່ມວ່າ….ທໍລະມານຫລາຍ ຖືກເຂົາ ບັງຄັບທຸບຕີສາລະພັດ ບາດກັບບ້ານກໍບໍ່ມີເງິນຈັກອັດຕິດໄມ້ຕິດມືມາ ເຄື່ອງໜຸ່ງ ຂອງຖືກໍບໍ່ມີຈັກ ຢ່າງວ່າ ຊັ້ນເດ້...ຖ້າວ່າພ້ອມໃນການເດີນທາງ ພວກເຮົາຢາກໃໃຫ້ໄປຮັບຮອງເອົານາງກັບມາບ້ານ ສູ່ອ້ອມກອດຂອງພໍ່ແມ່ສາ…
No comments:
Post a Comment